อินโดนีเซียเป็นประเทศเดียวในอาเซียนก็ว่าได้ ที่คำว่า "บางกอก" มีความหมายถึงคุณภาพ ความทันสมัยและความอร่อย ใครเคยไปเที่ยวอินโดนีเซียหรือแวะลงที่กรุงจาการ์ตาจะพบเห็นสินค้าไทยทุกประเภทวางขายในซูเปอร์มาร์เก็ตไม่ว่าจะเป็นข้าวหอมมะลิ ทุเรียน หรือผลไม้อื่นๆ คนอินโดนีเซียชอบสินค้าไทยแถมยังโด๊ปพลังตัวเองกับกระทิงแดงและเอ็ม-150 คนดังๆ ของอินโดนีเซีย ทั้งนักการทูต ศิลปิน มีศรีภริยาเป็นสตรีไทย

 น่าแปลกใจที่สุดคือรัฐบาลไทยและภาคเอกชนยังให้ความสนใจอินโดนีเซียน้อยมากทั้งๆ ที่ความสนิทสนมของสองประเทศมีมานมนาน จนแยกแยะกันไม่ออกเวลามีข่าวเกี่ยวกับอินโดนีเซียออกทีวีหรือหนังสือพิมพ์ในบ้านเรามักจะเป็นข่าวเกี่ยวกับภัยธรรมชาติหรือแผ่นดินไหว หรือไม่ก็เกี่ยวกับชาวประมงไทยถูกจับได้ เพราะแอบจับปลาในน่านน้ำของเขา ทั้งสองประเทศน่าจะหาลู่ทางร่วมมือแบบมีความบูรณาการมากกว่านี้ไม่ต้องแอบจับต่อไป

 ช่วงหลัง อินโดนีเซียมาแรงมากในบริบทโลก คือหลังจากประธานาธิบดี ซูซิโล บัมบัง ยุดโดโยโนได้รับการเลือกตั้งเป็นผู้นำเป็นวาระที่สองของประเทศมุสลิมที่ใหญ่ที่สุดในโลกในปลายปีที่แล้ว ทำให้อินโดนีเซียได้ชื่อเป็นประเทศมีเสถียรภาพทางการเมืองและเริ่มมีระบอบการปกครองแบบประชาธิปไตยเข้มแข็งฝั่งรากลึกมากขึ้น ประเด็นนี้ เชิดหน้าชูหน้าประเทศนี้มากหลังจากอยู่ใต้ผู้นำทรราชอย่างอดีตประธานาธิบดีซูฮาร์โตมากว่า 32 ปี

 อินโดนีเซียมีความคิดความอ่านในเรื่องบทบาทการทูตในเวทีการเมืองโลกต่างจากไทยมากตั้งแต่ได้รับเอกราชจากประเทศเนเธอร์แลนด์ 60 กว่าปีก่อนผู้นำอินโดนีเซียมีวิสัยทัศน์กว้างไกลและพยายามเข้าไปร่วมกิจกรรมขององค์การสหประชาชาติและโครงการต่างๆ ที่มีความเป็นสากล พยายามช่วยประเทศด้อยพัฒนาด้วยกันเป็นต้น

 อินโดนีเซียมีศักยภาพสูงมากทางเศรษฐกิจมีทั้งประชาชนตั้ง 230 กว่าล้านมีพื้นที่ทั้งบนบกและทะเลใหญ่มหาศาลมากๆ มีทรัพยากรมากมาย โดยเฉพาะถ่านหินซึ่งตอนนี้เป็นสินค้าขาออกอันดับหนึ่งของอินโดนีเซีย

 น่าเสียดาย บริษัทและนักลงทุนไทยยังมีน้อยมีการลงทุนรวมกันในหลายๆ ปีที่ผ่านมาไม่ถึง 1,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐนับว่าน้อย มีบริษัทไทยมีชื่อเสียง เพียง 15 บริษัทเท่านั้น เช่น ซีพี บางปู การบินไทย ปูนซิเมนต์ไทย ที่เข้าไปลงทุน

 ที่น่าสนใจคือการบินไทยยังไม่คิดเพิ่มเที่ยวระหว่างกรุงเทพฯกับกรุงจาการ์ตาทั้งๆ ที่เป็นเส้นทางขายดี เป็นเที่ยวบินตรง เขาอยากมาเที่ยวแบบสนุกๆ คนอินโดนีเซียมีกำลังซื้อเพิ่มขึ้น คนชั้นกลางมีถึงเกือบ 38 ล้านคน คนรวยก็รวยมหาศาลจริงๆ ร้านขายของหรู แบรนด์แนมต่างๆ ในกรุงจาการ์ตานั้นซื้อในบ้านเราแทบไม่ได้ ราคามันแพงเกินไป แต่คนจนที่โน้นก็จนหมือนกัน มีที่ไหนในโลกที่ซื้อขายบุหรี่เป็นม้วนๆ หรือยาอมฮอลล์เป็นเม็ดๆ บ้าง เงินเดือน 2,000 กว่าบาทก็สามารถจ้างคนขับรถหรือ 1,000 กว่าบาทก็สามารถจ้างคนใช้ที่บ้าน

 คนมีสตังค์จากอินโดนีเซียชอบมาเที่ยวเมืองไทยแต่เที่ยวบินมีน้อยเลยทำให้ไปมาไม่สะดวก ต้องแวะสิงคโปร์ตามจริงคนเหล่านี้อยากจะใช้บริการอื่นๆ เช่น การแพทย์ในไทยด้วยรัฐบาลไทยน่าจะส่งเสริมชักจูงนักท่องเที่ยวเข้ามาเมืองไทย (การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยน่าจะตั้งสำนักท่องเที่ยวที่อินโดนีเซียแทนที่สิงคโปร์ คนสิงคโปร์หายใจเข้าออกเป็นไทยอยู่แล้วไม่ต้องประชาสัมพันธ์มาก)