๓ จังหวัดใต้ ทหารไม่ใช่คำตอบ จากคอลัมน์ เปลวสีเงิน ไทยโพสต์ 

เห็นลัง "ลองกอง" วางอยู่ก็รู้ว่าพรรคพวกที่ ๓ จังหวัดชายแดนใต้ส่งมาให้ เห็นแล้วมันตันในหัวอก เรารึ...กินสบาย-อยู่สบายกว่าเขาในกรุงเทพฯ แต่เขาสิ...เหมือนอยู่ในแนวรบ ไม่รู้ตายวัน-ตายพรุ่ง แต่ก็ยังคิดถึงเรา จะว่าไปแล้ว แนวรบยังดีกว่า เพราะยังมีกติกาให้อุ่นใจ แต่ที่ยะลา-นราธิวาส-ปัตตานี มันไม่ใช่สงครามที่ทหารจะฆ่าโจรได้ทันที ตรงกันข้ามที่ฝ่ายโจรก่อการร้าย มันฆ่าได้ "ทุกคน" ในทันที 
 ฉะนั้น สมรภูมินี้...ไม่มีทางชนะด้วยวิธีใช้ทหารปราบ!

 แต่ก็ชื่นใจอยู่หน่อยที่ทราบว่า ปีนี้ลองกองราคาดี พี่น้องชาวสวนค่อยยิ้มออก และคงไม่ต้องมีรายการ "คาราวานลองกองช่วยชาติ" เหมือนปีก่อนๆ แน่ เห็นเขาบอกผมว่ากิโลละตั้ง ๒๐๐ บาทแน่ะ
 ถามเขาเหมือนกัน ทำไมปีนี้จึงราคาดี เขาบอกว่ามีออกตลาดน้อย ไม่ใช่น้อยเพราะผลผลิตไม่ดี แต่น้อยเพราะไม่มีใครกล้าออกไปเก็บ...กลัวตายน่ะ!
 ฉะนั้น ตอนนี้ลองกองที่คาต้นอยู่ในสวนแถวบันนังสตา ยะหา รามัญ กาบัง ของจังหวัดยะลา จะมีมากกว่าที่วีรชนชาวสวนกล้าออกไปเก็บออกมาสู่ตลาด ผมว่าทางจังหวัด หรือทางทหารน่าจะจัดกิจกรรม ขอแรงนักกรีดยางซักวัน-สองวัน แล้วระดมกันไปเก็บลองกองเป็นการช่วยเหลือชาวสวน
 ไม่งั้น...คาต้น หล่นเกลื่อน น่าเสียดายออก!
 นี่ก็ เมื่อวาน (๑๗ ส.ค. ๕๓) เห็นพลเอกอนุพงษ์ เผ่าจินดา ผบ.ทบ. พาว่าที่ ผบ.ทบ.คนต่อไป "พลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา" เดินทางไปตรวจเยี่ยมการปฏิบัติงานของหน่วยในพื้นที่ ๓ จังหวัดชายแดนใต้ ก็คงไปซักซ้อมกันด้วยมั้ง เพราะอีกหน่อยหน่วยงานด้านพัฒนาในพื้นที่จะต้องโอนไปให้ ศอ.บต.ทำแล้ว
 งานไป-งบไป "ศูนย์อำนวยการบริหารจังหวัดชายแดนภาคใต้" (ศอ.บต.) ไม่ขึ้นกับ กอ.รมน. ฉะนั้น ฝ่ายทหารก็ต้องปรับกลยุทธ์-กลวิธีกันบ้าง 
 แต่ตอนนี้ยังหรอกครับ เพราะกฎหมายเพียงผ่านสภาผู้แทน ยังไปคาอยู่ที่วุฒิสภา แต่ไม่ช้า ศอ.บต.ตามกฎหมายใหม่ก็จะต้องเกิดขึ้นมา ช่วยกันกิน ช่วยกันทำ ช่วยกันบริหาร ๓ จังหวัดใต้ แต่ก็คง "บ่มิไก๊" เหมือนเดิม
 พูดกันตามตรงนะครับ ที่ผ่านมาทั้งหมด ผมมองไม่เห็น "ความจริงใจ" ของฝ่ายรัฐ ฝ่ายทหาร ที่ต้องการแก้ปัญหา ๓ จังหวัดใต้ให้จบ ไม่ใช่เฉพาะรัฐบาลนี้ แต่มันต่อเนื่องกันมาเกือบทุกรัฐบาลแหละ 
 เหตุผล ๑ คือ ประเมินแบบเขลา-อยู่อย่างประมาท เหตุผล ๒ มองปัญหาว่ามันยังอยู่ไกลตัวน่ะ  เหตุผล ๓ เลี้ยงปัญหาเอาไว้เป็นงาน "กินงบประมาณ" ไปเรื่อยๆ เหตุผล ๔ การเมืองแฝงเข้าไปอยู่ในเงื่อนไขปัญหา เหตุผล ๕ ไม่มีนโยบายจากวิสัยทัศน์ เอาแต่ทุ่มเงิน-ทุ่มคนแก้ไขแบบ "ซื้อปัญหา" ไปวันๆ   เหตุผล ๖ ข้าราชการในพื้นที่ "ตำรวจ-ทหาร-มหาดไทย" ต่างคนต่างทำ ต่างคนต่างนโยบาย "อยู่กันไปแบบตุ๊กตาไขลาน" 
 และเหตุผล ๗ ระดับนโยบาย-เอากะลาครอบหัวมองปัญหา แล้วเอากำปั้นทุบดิน...แผ่นดินไทยใครจะมาแบ่งแยกไมได้!
 ผมว่า "เกินพอแล้วครับ" กับนโยบาย "ซื้อมา-ขายไป" เลี้ยงไข้-เลี้ยงปัญหา-เลี้ยงโจร-เลี้ยงเจ้าหน้าที่กันไปวันๆ อย่างที่ผ่านมา ๒๐-๓๐ ปี เพราะสถานการณ์จริง ณ วันนี้ มันเป็นคำตอบของการแก้โจทย์ที่เห็นชัดแล้วว่า
 "ยิ่งแก้-เสียแน่ ๓ จังหวัด" จะช้าหรือเร็วเท่านั้น!
 แต่ก่อน ๓ จังหวัดใต้ ตัวเลขคร่าวๆ ประชากรรวมกว่า ๓ ล้านคน ใน ๓ ล้านนั้น แบ่งเป็นครึ่ง-ครึ่ง  ระหว่างไทยพุทธ ไทยมุสลิม ก็อยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุขมาตลอด
 แล้วลองดูตอนนี้ซีครับ ๓ จังหวัดใต้เหลือไม่ถึง ๓ ล้านคน และในจำนวนที่เหลือ ไทย-พุทธไม่ถึงล้านแล้ว ไม่ใช่เพราะชาวบ้านเขารังเกียจ-รังงอนอะไรกัน แต่ขบวนการก่อการร้ายคุกคามทำให้ทั้งไทยมุสลิม-ไทยพุทธต้องทิ้งถิ่นฐาน-หนีตาย โดยเฉพาะไทยพุทธจะอพยพทิ้งถิ่นหนีออกไปมากกว่าเท่านั้น
 จากภัยก่อการร้ายตามเขตอำเภอรอบนอก มาวันนี้ ในตัวอำเภอ ตัวเมือง ตัวจังหวัด อาจพูดได้ว่า  ไม่มีพื้นที่ตรงไหนรับประกันความปลอดภัยจากขบวนการก่อการร้ายได้เลย!
 ในขณะที่คนขบวนการก่อการร้าย "รู้เรา" คือรู้ฝ่ายเจ้าหน้าที่ตลอด แต่ฝ่ายเราไม่เคย "รู้เขา" เลย  ต่อให้นั่งอยู่ในรถคันเดียวกัน กินกาแฟอยู่ในร้านเดียวกัน เดินไปตามถนนด้วยกัน กระทั่งว่า เรา "ตาต่อตา-ฟันต่อฟัน" ปราบโจรก่อการร้ายมาจนถึงวันนี้ ก็ยังไม่รู้เลยว่า
 พวกมันคือ...ใคร?!
 ตำรวจ-ทหารน่ะ เจตนาดีในหน้าที่เพื่อบ้าน เพื่อเมือง แต่การบริหารชีวิตในสถานการณ์เป็นจริงเฉพาะหน้า แค่รักษาตัวเองให้รอดก็นับว่าเก่งแล้ว รถไม่เต็มทหาร ๕ คน จะกล้าออกไปมั้ยนั่น ฉะนั้น ที่หวังจะให้ตำรวจ-ทหารไปอภิบาลรักษาชาวบ้าน ในหลักการมันพูดได้ แต่หลักปฏิบัติในพื้นที่
 ลงไปดูทีซิ ว่ามันเป็นยังไง?
 ๓-๔ ปีมานี้ เราใช้งบประมาณไปแล้วกว่า ๒-๓ แสนล้านบาท ในการแก้ปัญหา ตอบกันตรงๆ ซิว่า...แก้อะไร ตรงไหน ให้มันดีขึ้นได้บ้าง นอกจากตูมมา-ตายไป แล้วก็ไปตรวจที่เกิดเหตุ ถ่ายรูปไว้ แค่นั้น-จบกัน รอให้มันตูมใหม่ แล้วพวกเราหรือชาวบ้านตาย ก็ค่อยออกไปให้มันใช้เป็นเป้าทดลองระเบิดสูตรใหม่ๆ ของมัน
 ๒-๓ แสนล้าน มีซักกี่ล้านถึงชาวบ้านผมไม่ทราบ แต่ที่เห็น หน่วยทหารภาคใต้โตขึ้น กำลังพลเกณฑ์ลงไป "ล่อระเบิด" มากขึ้น อาวุธยุทโธปกรณ์มากขึ้น แต่...
 - ชีวิต-ทัศนคติ-ความเป็นอยู่ของชาวบ้านไม่ดีขึ้นมากนัก
 - สวัสดิภาพและความปลอดภัยใน ๓ จังหวัดใต้น้อยลง 
 - ประชากรในพื้นที่ "ทิ้งถิ่น" โดยเฉพาะไทยพุทธเหลือน้อยลง
 - นับวันมองไม่เห็น "จุดจบ" ของปัญหา ถึงทหารมาก็ช่วยไม่ได้
 ที่เอะอะก็ตั้งธง "แผ่นดินไทยใครจะมาแบ่งแยกไม่ได้" นั้น ผมเชื่อล้านเปอร์เซ็นต์ ผมก็ไม่ยอม คนไทยทุกคนก็ไม่ยอม แต่ก่อนจะไปถึงจุดนั้น เราถอด "กะบังตา" ออกก่อนดีไหม ดูเขา-ดูเราก่อน, ฟังเขา-ฟังเราก่อน ไม่ใช่เอะอะอะไรก็.....
 แผ่นดินไทยตารางนิ้วเดียวก็แบ่งให้ใครไม่ได้!
 แก่น-แกนน่ะ มันมีอยู่โดดๆ ไม่ได้ มันต้องมีเปลือก มีกระพี้หุ้ม ทำนองเดียวกัน เปลือก-กระพี้ มันก็จะมีไม่ได้ ถ้าไม่มีแก่น-แกนอยู่ข้างใน ปัญหาทั้งหลายก็เช่นนั้น ต้องฟังเสียงชาวบ้านในพื้นที่ ฟังเสียงผู้นำในพื้นที่ ฟังความคิดเห็น-ความต้องการของคู่ปัญหา ฟังเสียงประชาชนในความเป็นชาติ ทั้งหลายทั้งปวงอันเรียกว่า "ข้อมูลโดยรอบ" นั้น
 นั่นจะนำไปสู่ความเป็น "ต้นสมบูรณ์" อันพร้อมด้วยเปลือก-กระพี้ และแก่น-แกนที่เกาะเกี่ยวเป็น "หนึ่งเดียว" กัน!
 ทหารน่ะ ไปว่าเขาไม่ได้ เพราะเขาปฏิบัติตามนโยบายรัฐบาล ก็อยู่ที่รัฐบาลจะวินิจฉัยปัญหาแล้วใช้สูตรรักษาแบบไหน แต่ปัญหาภาคใต้ถึงวันนี้แล้วบอกได้ว่าจะใช้สูตร ๑+๑ = ๒  โจรปล้นบ้าน ใช้ตำรวจปราบ, โจรปล้นเมือง ใช้ทหารปราบ มันไม่ใช่ เพราะปัญหาใต้มันไม่ใช่ปัญหาโจรปล้นเมือง
 แต่เป็นปัญหามาจากรากเหง้า ประวัติศาสตร์-ทัศนคติ-การปกครอง-ความไม่เสมอภาค และการเสี้ยมจากการเมือง แล้วมีขบวนการมนุษย์ที่เรียกว่า "โจร" เคลื่อนไหวเป็นฉากหน้าให้เห็นเป็นรูปธรรมเท่านั้น!
 ผมไม่เชื่อว่า ลำพัง "ศาสนา" ที่ต่างกัน จะทำให้เกิดปัญหาที่แก้ไม่ได้ และอยู่ร่วมกันไม่ได้!?
 ไม่มีใครต้องการแผ่นดินใครหรอกครับ และไม่มีใครจะมาแซะ มาแบ่งแยกประเทศไทยไปทางไหนหรอก ก็ในเมื่อยังไม่เคยได้คุย ได้ถามไถ่เจตนากับใครจริงๆ จังๆ แล้วจะสรุปไปอย่างนั้นได้อย่างไร?
 มันมีรูปแบบ-วิธีการร้อยแปดพันเก้า ที่เราจะอยู่ร่วมกันบนความต่างได้อย่างลงตัวและกลมกลืน  แบ่งกันกิน แบ่งกันใช้ เคารพในสิทธิ์-ศักดิ์ศรีแห่งกันและกัน แล้ว "อยู่ร่วมกัน" ด้วยสุขและสมบูรณ์ด้วยกัน ผมว่า...มนุษย์ไม่ว่าเชื้อชาติ ศาสนาไหน เป้าหมายชีวิตมันก็มีแค่นั้น
 ข้อสำคัญ...ขอให้ได้คุยกัน รู้ความต้องการ รู้เจตนาของกันและกัน ทุกอย่างก็จะง่ายขึ้น
 ไปดูทุกประเทศในโลกนี้ซิ มีที่ไหนบ้างที่ไม่อยู่ร่วมกันในความต่าง ความต่าง เป็นความสวยงามที่ให้สีสันตื่นตา-ตื่นใจอย่างหนึ่ง ในสหรัฐ ในยุโรป ในรัสเซีย ในจีน ในอินเดีย ในตะวันออกกลาง การทำให้มนุษย์ใน "สังคมต่าง" อยู่ร่วมกันอย่างเป็นสุข นั่นคือศิลปะของการบริหารขั้นสูงสุด
 ในการแก้ปัญหา ๓ จังหวัดใต้ก็ดี ปัญหาประเทศเพื่อนบ้านก็ดี ถ้าเอะอะก็ใช้คำว่า...ตารางนิ้วเดียวก็ไม่ยอมเสียให้ใคร หรือ...แผ่นดินไทยจะยอมให้ใครแบ่งแยกไม่ได้ เป็นตัวตั้งล่ะก็ มันจะเหมือนเรา "เอาผ้าผูกตา" ไปชกกับเขา เปิดพื้นที่โลกทัศน์ให้มันกว้างๆ แล้วเราจะเห็นทางออกหลากหลายขึ้น เรื่อง "ไม่ยอมเสีย" นั้น มันอยู่ในเลือดอยู่แล้ว ไม่ต้องเอามาพล่าม
 และผมขอย้ำ...คน ๓ จังหวัดใต้ต้องมีสิทธิ์กำหนดรูปแบบอนาคตของเขา การใช้กำลังทหารแทนการพูดจา จะเสียทั้งเงิน..เสียทั้งเวลา และ  เสียทั้ง "พื้นที่" จริงๆ!