โรคเกรงกลัวอาหารฮาลาล(Halal Phobia) กำลังระบาดหนักที่ฝรั่งเศส

     โรคเกลียดกลัวอิสลามอย่างไม่มีเหตุผลกำลังระบาดหนักในฝรั่งเศส ถึงขนาดที่มีการฟ้องร้องร้านขายเบอร์เกอร์ที่โฆษณาว่าใช้เนื้อฮาลาล นักการเมืองฝรั่งเศสคนหนึ่งถึงกับเตือนคนอื่นๆ ว่า อาจจะถูกครอบงำโดยอิสลาม หากไปกินเนื้อหรืออาหารอื่นๆ ที่ฮาลาล

     โดยแท้จริงแล้วคนเหล่านี้คงไม่เข้าใจว่าฮาลาลคืออะไร กฎของการเชือดสัตว์อย่างฮาลาล คือการส่งเสริมสุขภาพ และแสดงความเมตตาต่อสัตว์ที่ถูกเชือด ความหมายของฮาลาลคือ การอนุมัติ  สัตว์จะถูกฆ่าโดยการเชือดที่คอ เพื่อตัดหลอดลมและหลอดเลือดใหญ่ในเวลาเดียวกัน ซึ่งเป็นวิธีที่ทำให้สัตว์ตายโดยเร็วที่สุดและไม่ทรมาน วิธีนี้ใช้มากว่าพันปีแล้ว นอกจากนั้นยังต้องนำสัตว์มาเชือดที่ละตัว เพื่อมิให้ตัวอื่นเห็น และก่อนที่จะลงมีดต้องกล่าวคำเฉพาะที่หมายถึง”ด้วยพระนามของอัลลอฮฺผู้ทรงเมตตา ปรานีเสมอ” ซึ่งหมายถึงสัตว์เหล่านี้ถูกเชือดเพื่อเป็นอาหารของมนุษย์  และไม่ได้ฆ่าสัตว์เพื่อความสนุกสนาน หรืออย่างไร้เมตตา

     มุสลิมในสหรัฐอเมริกาก็กินอาหารโคเช่อร์ของยิวกันเป็นประจำ เนื่องจากมีขายกันอย่างแพร่หลาย แต่นั้นก็ไม่ได้ทำให้คนเหล่านั้นกลายเป็นยิว และอัล-กุรอานก็รับรองว่าอาหารของยิว และคริสเตียน (ยกเว้นที่เป็นของไม่อนุมัติ เช่น หมู) มุสลิมสามารถกินได้

     เหตุผลของความกลัวเหล่านี้ แท้จริงแล้วไม่ใช่เป็นเรื่องอาหาร แต่ลึกลงไปแล้วมันคือเรื่องของความกลัวที่ไร้เหตุผล รวมทั้งเรื่องการเมือง กลัวคนที่มีเชื้อชาติต่างกัน (ผู้อพยพ) จะมาแย่งทุกสิ่งทุกอย่างไปจากคนอเมริกัน และกล่าวหาว่า เป็นบ่อเกิดแห่งอาชญากรรมทั้งหมดที่มีขึ้นในประเทศ ความกลัวและเรื่องการเมืองที่แหละที่กำลังมีบทบาทอยู่ในฝรั่งเศส จึงทำให้เกิดปฏิกิริยาต่อเรื่องเนื้อฮาลาล

     เรื่องนี้ไม่ได้เป็นเรื่องใหม่ ในปี 2003 Manuel Valls ผู้ว่าเขตรอบนอกของกรุงปารีส ประท้วงซุปเปอร์มาร์เก็ตฮาลาลที่ไม่ขายหมู และเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โดยอ้างว่าซุปเปอร์มาร์เก็ตควรจะขายสินค้าที่จำเป็นทุกอย่าง ถ้าคิดอย่างเป็นตรรกะแล้ว เหตุใดจึงไม่มีใครบังคับให้ร้านโคเช่อร์ของยิวขายหมู หรือฟ้องร้านมังสวิรัติว่าเลือกปฏิบัติต่อลูกค้าเพราะไม่ขายเนื้อสัตว์ และไม่ฟ้องร้านขายขนมที่ขายครัวซองต์อัลมอนด์ แทนที่จะขายแฮมกับชีส

     ตราบใดที่เรื่องเหล่านี้ยังไม่ได้รับการยอมรับ รวมทั้งยังไม่มีการแยกแยะว่าปัญหาที่แท้จริงคืออะไร มุสลิมก็ยังคงถูกเลือกปฏิบัติอยู่เช่นนี้ ในโลกที่นับวันจะเล็กลง แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้จะนำไปสู่การความขัดแย้ง ซึ่งไม่มีใครคิดฝันอยากจะเข้าไปอยู่ในระหว่างนั้น